روحی بزرگ در منزلی محقّر !!

بسم الله الرحمن الرحیم

    روحی بزرگ در منزلی محقّر

    استاد آیت الله مصباح یزدی دامت برکاته می فرمایند:

    خانه ای که علامه [طباطبایی] در آن زندگی می کرد خانه ی کوچک محقّری بود، خانه ای که حتی مرحوم علّامه نمی توانست دوستانش را در آن جا پذیرایی کند چون از نظر امکانات بسیار محدود بود.

     اوائل آشنایی با استاد از رفتارش خیلی تعجب کردم. گاهی مجبور می شدم به خاطر جواب گرفتن برای سوالی که برایم پیش می آمده، خدمت استاد در منزلشان شرفیاب شدم. ایشان در حالی که به جلوی در منزل آمد، دو دست خود را بر دو طرف در گذاشته، سرشان را بیرون می آوردند و به سوال من گوش می دادند و پاسخ می گفتند. گاه این سوال برایم مطرح می شد که چرا استاد از من نمی خواهند که به داخل منزل بروم. بعدها که آشنایی من با ایشان بیشتر شد، و گاهی اتفاق می افتاد که می توانستم به داخل منزلشان بروم متوجه موضوع شدم، خود ایشان می فرمود:

    «اگر من کار کنم و روزی سه تومان (سی ریال) مزد بگیرم برای من گواراتر است از این که به خانة کسی بروم و اظهار حاجتی کنم و وابستگی به بیتی یا شخصیتی پیدا کنم».

    مدت ها زندگی استاد از حق التألیف کتاب ها اداره می شد. سالها مبالغ هنگفتی مقروض بودند و نزدیکان ایشان حتی دامادشان مرحوم قدّوسی رضوان الله علیه از این موضوع اطلاع نداشت.

                              سیری در سیره ی علمی و عملی علامه طباطبایی، ص 179

                         به نقل از یادنامه اول علامه طباطبایی، ص 189 و 199