بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از اشتباهات مهم و استراتژی ما این است که هنوز "سختی کشیدن" را نیاموخته ایم. ممکن است از "ما" برداشتهای مختلفی شود:
"ما" یعنی "بچه های مسجدی"...
یا "ما" یعنی "ایرانی ها"...
یا "ما" یعنی "مسلمانان"...
یا "ما" یعنی "نوع بشر"...
یا ...
در حقیقت همه ی اینها هستند ولی نکته ی بسیار مهم تر این است که هر چه این دایره تنگ تر شود، بر میزان اهمیت این مطلب نیز افزوده می شود. مثلاً مسئول یک مجموعه (چه فرهنگی، چه علمی، چه سیاسی، چه خانواده و...) باید بیش از همه "سختی کشیدن" را آموخته باشد. همین مسئولیت هر چه سنگین تر باشد، نیز نیاز بیشتری به فراگیری سختی کشیدن دارد. مثلاً مسئول کل یک مجموعه باید در "سختی کشیدن" از مسئول فلان معاونت کوچک، ماهرتر باشد. لذا مشاهده می کنیم که بسیاری از بزرگان، چه در اسلام و چه در ادیان دیگر، و در زمینه های مختلف علمی، سیاسی، فرهنگی، نظامی و... دائماً این مهارت راهبردی و استراتژی را در خود تقویت میکرده اند. مثلاً خواهر محترم شهید عزیز، ابراهیم هادی (رحِمه الله) در رابطه با ایشان بیان میکند:
